به گزارش مشرق، «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
روزنامه بهار با اشاره به رأی دادن برخی اعضای فراکسیون امید به غلامی وزیر جدید علوم- با وجود اعلام مخالفت اصلاح‌طلبان - نوشت: فراکسیون امید در تعطیلات به سر می‌برد. الگوی رفتاری این فراکسیون در هنگام رأی‌گیری برای وزارت علوم محل نقد و ابهام فراوان است. بنابر آنچه برخی اعضای فراکسیون امید درباره تصمیم این فراکسیون درباره تصمیم‌گیری در خصوص وزیر پیشنهادی علوم مطرح کرده‌اند شاهدآن بودیم که در این مورد نمایندگان عضو فراکسیون امید به شکل آتش به اختیار عمل کرده‌اند. به این معنا که فراکسیون تصمیمی را اعلام نکرده و هر نماینده بنابر تشخیص خود رأی داده است.
اینکه تصمیم فراکسیونی درباره رأی اعتماد به غلامی تأثیری در انتخاب یا عدم انتخاب او داشت یا خیر در این جا چندان محل بحث نیست و آنچه محل نقد جدی و شایسته ملامت است همین الگوی مدیریتی است که ظاهراً در فراکسیون امید در موضوعات دیگر هم وجود دارد. فلسفه وجود و تشکیل فراکسیون‌های مختلف در مجلس ساماندهی دیدگاه‌های نمایندگان یک گرایش فکری یا سیاسی و... است.
به طوری که هر فراکسیون می‌بایست پس از مشورت با کارشناسان خبره در هر موضوع و بعد از بررسی‌های همه جانبه لازم تصمیمی نهایی را ابلاغ و اعضای فراکسیون نیز بنابر آیین‌نامه هر فراکسیون آن را به اجرا در بیاورند. اینکه سران فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس در بزنگاه مهمی همچون بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی علوم توان یک تصمیم‌گیری قاطع را نداشته‌اند نشانگر وضع آشفته مدیریتی در فراکسیون امید است.
این اتفاق ناشایست همانند آن است که اعضا در یک حزب سیاسی گردهم جمع شوند اما در موضوعی حساس به نتیجه‌ای نرسند و اعضای حزب هم براساس تشخیص خود عمل کنند. اگر سران فراکسیون امید به واقع توان و یا زمان کافی برای اداره این فراکسیون را ندارند و نمی‌توانند در چنین مواقع حساسی اعضا را مجاب به اجرای تصمیمات فراکسیونی کنند، می‌توانند این فراکسیون را تعطیل کرده و به استراحت خود در مجلس ادامه دهند. بااین کار حداقل دیگر جامعه انتظار کنش خاصی هم از فراکسیون امید نخواهد داشت و رفتار سیاسیونی که اهل سکوت هستند هم از سوی مردم کاملاً درک خواهد شد!
در همین حال روزنامه آرمان، فراکسیون امید را دارای مدیریت ضعیف خواند و از قول علی تاجرنیا نوشت: پس از جلسه رأی اعتماد مجلس و رویکرد غیر تشکیلاتی فراکسیون امید، انتقادات زیادی به این محصول لیست امید مطرح شد. در این رابطه باید توجه کرد که اطلاق نام فراکسیون به مجموعه‌ای که امروز در مجلس دیده می‌شود اشتباه است.
هر فراکسیون حداقل باید چهارچوب، اساسنامه و مرامنامه مشخصی داشته باشد و عمدتاً با محوریت احزاب و گروه‌های سیاسی حرکت کند. فراکسیون امید به جای احزاب، محصول شورای سیاستگذاری‌ای است که خود دستخوش تغییر و تحولات است و انسجام لازم برای کنش‌های سیاسی و رفتار برنامه محور را ندارد. عمده نقش این شورا تعیین لیست انتخاباتی است و عملاً هیچ برنامه دیگری برای گروه‌های سیاسی ندارد و نتیجتاً نباید انتظاری در حد یک فراکسیون منسجم سیاسی از این مجموعه داشته باشیم. فراکسیون امید در این دوره تحت تأثیر تعامل با دولت بود و از نگاه اصلاح‌طلبانه فاصله گرفت.
همچنین رهبری فراکسیون برعهده چهره‌هایی است که عمدتاً تجربه کار حزبی و سیاسی ندارند. دکتر محمدرضا عارف به لحاظ شخصیتی انسانی شریف است و نمی‌توان از نقشی که در انتخابات ۲۹ داشت چشمپوشی کرد، اما متأسفانه او و بسیاری دیگر از اعضای فراکسیون تجربه فعالیت تشکیلاتی و سازمانی ندارند. در یک تشکیلات حرفه‌ای وقتی بیش از نیمی از اعضای یک مجموعه به تصمیمی رأی می‌دهند، افراد دیگر هم باید تمکین کرده و آن خواست را انجام دهند.
اما فراکسیون امید نه در مدیریت و نه در بدنه چنین رویکردی را اتخاذ نکرده است. متأسفانه مجموعه چنین عواملی باعث می‌شود انسجام درونی در این فراکسیون وجودنداشته باشد.
آرمان همچنین تصریح کرد این فراکسیون دچار ناامیدی است.
